Dağınık yatağımda sarhoşken sezgilerim
Geceye sis bastıGÖZLERİMİ UMUDA AÇTIM
Gözlerimi umuda açtım,
İlk gördüğüm güneşin içimi ısıtan,
İliklerime dek hissettiğim sıcaklığıydı.
Dost yüzlerdi sabahları penceremi açtığımda gülümsediğim.
Yeni bir güne,
Yeni umutlarla yelken açtı yüreğim.
Durma noktasında,
Ufuklarda beliriveren,
Martıların çığlıklarında yol aldı gemim.
Denizi gördüm,
Işıl ışıl yansıtırken yüzünü yüreğime,
Bir daha aşık oldum,
Her yeni güne yeni umutlarla.
İki yusufcuk kondu pencereme,
Işıkların gölgesinde yayıldı çimenlerin üstüne gelincikler,
Şükürlerde kaldım,
Şükürler ettim yaradana.
Kuşluk vaktinin dualarına uzandı ellerim,
Daha büyük aşkla uyandı artık sabahlarım.
Gözlerimi umuda açmanın betimlemesiyle
Sevgilerime seslendim,sevgililerime seslendim,
Sevdalar topladım dallarından,Çiçekler derdim.
Hep umutlarda kaldım,
Hep hoşgörünün dileğinde,
Umut dağıttım ellerimle,
Tüm kapandı artık rıhtımBEN KONUŞMAYI YAZARKEN ÖĞRENDİM
Hiç konuşamazdım eskiden,
Dilim dönmez,ağzım konuşmaz olur lal keserdi!
Söyleyemezdim hissettiklerimi,
Doyasıya avazım çıktığı kadar bağıramazdım.
Koşmayı bilmezdim,
Yürümeyide çok geç öğrendim hoş,
Ellerim kalem tutmayı bilmezdi,
Gözlerimse görmeyi bir türlü beceremezdi...
Şarkılar susar,
Kulaklarım duymaz olur işitemezdim.
Kuşlar benim yüzümden ötmeyi öğrenememişlerdi,
Kelebekler bir günlük ömürlerinde,
Uçamazlardı.
Benim yüzümdendi sanki bu olumsuzluklar,
Kör bıçaklarda ekmeğimi kesemezdim,
Öylesine bir dünyada,
Faniydim boş ve biçare.
Susamışlığım olurdu hep buz gibi pınrlardan,
Bir türlü kana kana içemezdim,
Hep yorgun vakitlere açardım gözlerimi,
Hep karanlıklar sarardı korkularımı,
Üşümeyi bilmezdim...
Neden var olduğumu düşünemezdim bile,
Varlığım bile zul gelirdi,
Yürütemezdim.
......
Dost sesleri duydu ilk kulaklarım,
Bir el uzandı,bir el daha derken yürümeyi öğrendim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder