BEN ESARETİME YENİLDİM . ?

Esaretime yenildim;


Ceketimin düğmelerini bir bir açtım yol alıyorum,

Avucumda yaşlanmış sevgilerin hüznü,

Estikçe özlem rüzgarları,

İçim kanadı,nasıl olur ki anlatamadığım bir acı,beni kollarının arasına aldı.

Hüzünlere gam vuran yüreğimde biliyor artık gerçeği,

Gözlerimde yitirdiğim sevgini,

Şimdilerde gece yarılarında uykumdan olup lanet oku samda kalbimin burukluğuna,

Yalnızlığa kelepçelendi bedenim,

İki kelimeyi söyleyememenin anlamsızlığı yanımda;

en yakın arkadaşım.

elimde çaresiz aşkımın kadehi parçalandı,

zulmün ardında düşü verdim deniz kıyısında,

narin bir duygu,gökyüzü deniz,deniz gökyüzü oldu.

gözlerimdeki sansür kalktı sen varsın her yanımda,

seni sensiz yaşamayı öğrenmiştim ben halbuki,

çığlıkların hapsedildiği karanlık bir odadayım şimdide,

gülüyorum nedensiz,

bir gün karanlığın içinden çıkan güneşin ben olacağını umut ederek.

henüz ayılamadım ama hissetim yel esti üstüm ıslandı,

esaretime yenildim nasihat verilende bendim

kaderime hüküm sağlamıştım oysa,

zira yaşadıklarımın gerekçesini de çoktan imzalamıştım.

evvelde küçük bir çocuktum doğru fakat şu an,

uçurumun ucunda durmuş menfaatlerin intihar etmesi için,

aksini savunduğum tüm yalanları söylemeyi göze alanda benim,

şefkate ancak masallarda rastlıyorum artık,

çekingenlik duyduğum ümidi kesilmiş sevdiklerimle,

vazifem bazen dostane bir bakış,tatlı bir gülümseme ve

sevgimin kudretini aşıladığım kalbimin kabrine çağırmak seni.

borçluyum belki esaretime sabrıma ve cesaretime,

istediğim hayat için irade kuvvetime,

o istemeden ağlattığım hırçın gözlerime,

bir asır geçti üstümden sevgimi esirgemedim de nasiplendim başkalarına,

esaretine yenildim belki aşkım ama rüyalarımda,

düştüm suskunluk yoluna ilerliyorum arada sırada durup,

yumuşak toprakta sen yatıyormuşçasına,

ayırmaya çalışırken kum taneciklerini birbirinden,

birden uyandım ve utandım kendimden,

üstümde bir ışık,etrafımda;

kederde zengin sevgide yoksul onlarca insan,

ne oldu sana diyen sesler çığlık oluyordu kulaklarıma varana dek,

tüylerim diken diken sessizce uzaklaşıyorum oradan,

anlatamam aşkım seni kimseciklere,

ben bile inanmak istemezken içimdeki bu çılgın sevgime